Rumunska revolucija i vraćanje demokratije

Od sredine 19 veka politički govor je dopunio znaćaj reči revolucija uglavnom sa smislom nestanka starih ideja i praksa, i obnovom društva u celini. Naročito politika je trebala biti obnovljena na nivou onih koji su se njom bavili, ali i promovisanjem što češćih promena. Revolucija je smatrana motorom istorije, a marksizam je ideologija koja je najviše uticala na način posmatranja revolucije. Marksizam je tvrdio da klasna borba je ta koja pokreće napred čovečanstvo. Revolucija je bila proces insurekcije, kojim kapitalizam je trebao da se odstrani i uništi, ali i proces u stalnom odvijanju nakon što je proleter osvojio vlast i transformisao društvo. Nakon što je marksizam osvojio vlast u Rusiji 1917 godine u svojoj lenjinističkoj formi i doveden je na vlast sovjetskom okupacijom u Srednjoj i Istočnoj Evropi, revolucija je trebala da se nastavi do njene pobede svuda u svetu. Sovjetski režim i koncept revolucije obnove društva bio je bezuspešan u svojim projektima vođenja ljudskih života. Komunizam je znaćio ugušenje najosnovnijih ljudskih prava, i doneo je opšte ekonomsko siromaštvo. Revolucije od 1989 godine u Srednjoj Evropi došle su kao normalna posledica dramatičnog pogoršanja životnih uslova. Istoričari i politolozi smatraju ih povratkom demokratiji koju su bez svoje volje napustili u periodu od 1945 do 1947 godine. Revolucije od 1989 godine nisu više trenutci osnivaći društvenog preokreta, već oni izgradnje demokratije. Tom istom 1989 godinom i razumevanje reči revolucija se vratilo svom ranijem značaju, onaj polazne tačke, dakle znaćaj kojeg je imala revolucija u Engleskoj od 1688 godine. Revolucije od 1989 godine su pobedničke revolucije jer su stavile tačku tiraniji i vratile su političarima dostojanstvo. Svake godine u decembru rumuni obeleževaju pad komunizma i vraćanje normalnom stanju. Sa cenom ljudskih žrtava i velikim brojem ranjenika povratak demokratiji će biti uvek najvažnija politička vrednost koju prelazak vremena smanjuje u važnosti. Početak antikomunističkih manifestacija u Rumuniju dogodio se u Temišvaru 16 decembra 1989 godine i nastavljene su u Bukureštu 21-22 decembra kada je diktator Nikolaje Čaušesku svrgnut s vlasti. Politolog Joan Stanomir veruje da 22 decembar 1989 godine predstavlja osnivački trenutak, ili u ovom slučaju reosnivački. Joan Stanomir:

Steliu Lambru, 19.12.2016, 15:39

Od sredine 19 veka politički govor je dopunio znaćaj reči revolucija uglavnom sa smislom nestanka starih ideja i praksa, i obnovom društva u celini. Naročito politika je trebala biti obnovljena na nivou onih koji su se njom bavili, ali i promovisanjem što češćih promena. Revolucija je smatrana motorom istorije, a marksizam je ideologija koja je najviše uticala na način posmatranja revolucije. Marksizam je tvrdio da klasna borba je ta koja pokreće napred čovečanstvo. Revolucija je bila proces insurekcije, kojim kapitalizam je trebao da se odstrani i uništi, ali i proces u stalnom odvijanju nakon što je proleter osvojio vlast i transformisao društvo. Nakon što je marksizam osvojio vlast u Rusiji 1917 godine u svojoj lenjinističkoj formi i doveden je na vlast sovjetskom okupacijom u Srednjoj i Istočnoj Evropi, revolucija je trebala da se nastavi do njene pobede svuda u svetu. Sovjetski režim i koncept revolucije obnove društva bio je bezuspešan u svojim projektima vođenja ljudskih života. Komunizam je znaćio ugušenje najosnovnijih ljudskih prava, i doneo je opšte ekonomsko siromaštvo. Revolucije od 1989 godine u Srednjoj Evropi došle su kao normalna posledica dramatičnog pogoršanja životnih uslova. Istoričari i politolozi smatraju ih povratkom demokratiji koju su bez svoje volje napustili u periodu od 1945 do 1947 godine. Revolucije od 1989 godine nisu više trenutci osnivaći društvenog preokreta, već oni izgradnje demokratije. Tom istom 1989 godinom i razumevanje reči revolucija se vratilo svom ranijem značaju, onaj polazne tačke, dakle znaćaj kojeg je imala revolucija u Engleskoj od 1688 godine. Revolucije od 1989 godine su pobedničke revolucije jer su stavile tačku tiraniji i vratile su političarima dostojanstvo. Svake godine u decembru rumuni obeleževaju pad komunizma i vraćanje normalnom stanju. Sa cenom ljudskih žrtava i velikim brojem ranjenika povratak demokratiji će biti uvek najvažnija politička vrednost koju prelazak vremena smanjuje u važnosti. Početak antikomunističkih manifestacija u Rumuniju dogodio se u Temišvaru 16 decembra 1989 godine i nastavljene su u Bukureštu 21-22 decembra kada je diktator Nikolaje Čaušesku svrgnut s vlasti. Politolog Joan Stanomir veruje da 22 decembar 1989 godine predstavlja osnivački trenutak, ili u ovom slučaju reosnivački. Joan Stanomir:

,,Neosporno je da 22 decembar predstavlja kraj komunističke vlasti. Dobro je da to istićemo jer neki političari koji su se afirmisali posle decembra 1989 godine su pokušali da smanjuju znaćaj antikomunističko-demokratske dimenzije narodnih pokreta koji su imali za posledicu kraj režima Čaušesku. Ja insistiram na ovoj dimenziji. Neradi se samo o svrgavanju jednog diktatora koji je ponizio ovu zemlju, već i afirmisanje nekih vrednosti koje jako nisu tačno precizirane su podređene jednoj želji da se ukine komunistički režim sa svim svojim materijalnim nedostatcima i političkog ogranićenja sloboda. “<
><
>

Ali oslobađanje ljudi od nasleđa i komunističkih automatizma pokazao se dugotrajnim procesom kojeg mali broj ljudi su ga tada korektno razumeli, kao bolni napor odvajanja javnog dobra od javnog zla i da imaju pažnju usmerenu i na prošlost i na budućnost. Joan Stanomir:

,,22 decembar je dvolićni događaj. S jedne strane je trenutak proslave slobode, a s druge strane je trenutak početka avanture terorista. Ako ne bi bili teroristi i žrtve koje su se pojavile pod nejasnim okolnostima, verovatno 22 decembar bi imao drugačiji znaćaj. Netreba da zaboravimo da postoji groblje Heroja revolucije i da veći deo žrtava sahranjene tamo su rezultat dejstva takozvanih terorista koji su se pojavili posle 22 decembra 1989 godine. “<
><
>

Rumunska demokratija je obnovljena a pluralizam stavova je znak ozdravljenja rumunskog društva. Pojavom istoriskih stranaka koje je ukinuo komunistički režim, ljudi su bili slobodni da predlažu ideje i da pređu na akciju. Glasovi su se sve više slušali i ponašanje političara se prilagodilo zahtevima birača. Ponovo Joan Stanomir:

,, 22 decembar 1989 godine je bio uistinu trenutak bratimljenja posle kojeg je dosta brzo usledio trenutak velike podele političkog korpusa. Građani su podelejeni a krivci za to su Front nacionalnog spasa i Jon Iliesku koji su jednostrano preuzeli nasleđe 22 decembra njegovim konfiskovanjem za iskjučivu korist jedne stranke države. Bio je to početak kraja ovog sna, ove iluzije bratimljenja. 22 decembar je postao samo običan dan, ono što je usledilo je bila tragedija terorista, januar mesec 1990 godine sa manifestacijama demokratskih stranaka i njihovim nasilnim ugušenjem, februar 1990 godine, mart 1990 godine i incidenti iz Trgu Mureša, Trg Univerziteta i na kraju rudarijada od 1990 godine. “<
><
>

Rumunska revolucija od 1989 godine, najkrvaviji povratak demokratiji plaćena je cenom od oko 1200 čljudskih žrtava. Prolazak vremena doneo je navikavanje ljudi na određene standarde, a slobode su smatrane osnovne norme i neprocenjive vrednosti. Istorisko sećanje podseća ljude da nije oduvek bilo tako, a 1989 godina je najbliži primer za nas.